Kto zrozumie ogrodnika?

Tacy ogrodnicy, to dziwni są.

Kopią

nawożą

odchwaszczają

wyznaczają grządki

sieją

odchwaszczają

sadzą

odchwaszczają

pikują

odchwaszczają

przerywają

odchwaszczają

zrywają

odchwaszczają

odchwaszczają

odchwaszczają

przechowują

przerabiają

pasteryzują

sprzątają przed zimą..

a potem znowu..

I co nimi kieruje? Warzywne łakomstwo? Miłość do tyrania?Niespokojny duch? Alergia na siedzenie na leżaczku z książką i upajanie się wiosenno - letnią aurą? Patologiczna skłonność do bezpośredniego ręcznego kontaktu z ziemią? masochistyczna przyjemność z bolącego kręgosłupa?

Wieśniakowo nie byłoby Wieśniakowem bez ogrodników trzech. 

I tutaj będzie bajeczka...

Za górami, za lasami, za jedna obwodnicą i kilkoma rondami, żyli sobie trzech Ogrodnicy.

Ogrodnik pierwszy - specjalista od robót ciężkich, męskich, wszelakich. Nawoźnik oborniczy i wspomagający, Stosowacz środków ochrony roślin, Wyznaczacz prostych grządek do siejków,  Organizator palików, tyczek plus oczywiście pozostałe niezbędne, niezastąpione i nieobliczalnie angażujące orgrodnicze czynności.

Ogrodnik drugi - specjalista d/s wyborów nasadzeniowych, organizator nasion, sadzonek i pomysłów ogrodniczych. Wypielacz skuteczny, Sadzeniak efektywny, Podlewacz obfity, Przechowywacz i Kucharz najlepszego Barszczu na Świecie z Miejscowych Buraków.

Ogrodnik trzeci - specjalista do spraw beznadziejnych, roboty syzyfowej, wymyślań fanaberycznych. Odchwaszczacz pospolity, Widłowiec amerykański (wygiętych sztuk - 1), Użytnik nieużytków, Wynalazca kwiatów dziwnych, Zbieracz nasion i Uzupełniacz zaplanowanych przez Dwóch Pierwszych Ogrodników robót niezbędnych.

Trzej Ogrodnicy żyli w zgodzie. Tak ogólnie. tak w sumie. Bo tak naprawdę... To kłócili się caaalutki czas...  za mało marchweki wysianej! za dużo marchewki wysianej! a własnie nie, w sam raz marchewki! Tutaj będzie fasolka! a własnie, że nie, seler! a własnie, że nie, już posiałam skorzonelę! A gdzie posiejemy dynie! a własnie, że nie tutaj! a właśnie, że tutaj! 

i tak w kółko i w kółko....   ale potem.. wieczorem.. idą zgodnie do ogródka. Japy im się śmieją. oczy błyszczą, zmęczone kręgosłupy się prostują... i tak sobie patrzą.. z podziwem, w zadziwieniu, z dumą... jak wiele mogą zrobić trzej ogrodnicy, pracując w zespół i w ogóle.